Czy zwrócenie pracownikowi uwagi w zakresie niestosownego stroju może stanowić przejaw dyskryminacji?
W wielu miejscach pracy obowiązuje tzw. dress code, określający zasady ubioru bądź w całej firmie bądź na poszczególnych stanowiskach pracy. Nie mówimy tutaj o kwestii odzieży roboczej, której noszenie na określonych stanowiskach wymagane jest odrębnymi przepisami, ale o sytuacji, gdy kultura korporacyjna, bądź charakter pracy wymaga by pracownicy zatrudnieni na danych stanowiskach zachowywali spójny, często formalny wygląd. Najczęściej kwestia dress code jest bardziej rozbudowana w stosunku do kobiet, od których poza określonym strojem wymaga się również określonej fryzury, makijażu czy też umiaru w noszonej biżuterii.
Tak określone przez pracodawcę wymogi, co do wyglądu pracowników są dopuszczalne pod pewnymi warunkami. Po pierwsze zostały pracownikom zakomunikowane i znajdują swoje potwierdzenie w regulacjach wewnętrznych obowiązujących u danego pracodawcy, a po drugie obowiązują wszystkich pracowników zajmujących stanowiska pracy, na których taki dress code obowiązuje.
Posłużmy się w tym miejscu przykładem:
Pracodawca zwrócił uwagę pracownicy zatrudnionej na stanowisku recepcjonistki w hotelu, by nosiła mniej intensywny makijaż i mniejszą ilość biżuterii (pracownica ma dwa kolczyki w nosie). W regulaminie pracy obowiązującym w hotelu widnieje zapis, zgodnie z którym mając na względzie dbałość o wizerunek firmy, pracownik zajmujący stanowisko recepcjonisty obowiązany jest do noszenia spiętych włosów, opcjonalnie delikatnego makijażu oraz noszenia formalnego stroju w kolorach bieli, czerni i granatu.
Czy zwracając uwagę w zakresie wyglądu pracownicy pracodawca stosował wobec pracownicy działania dyskryminujące?
Nie, w przedstawionym przykładzie, zasady wyglądu i ubioru pracownika zajmującego stanowisko recepcjonisty zostały określone w wewnętrznych regulacjach obowiązujących u pracodawcy. Regulacje te dotyczą w równych stopniu wszystkich pracowników zajmujących stanowisko recepcjonisty. Nie ma zatem podstaw do przyjęcia, że wymaganie od pracownicy stosowania przyjętego dress code’u, stanowiły działania mające znamiona dyskryminacji pracownicy. Jeżeli pracodawca kieruje się obiektywnymi kryteriami, to wymaganie określonych elementów ubioru, noszenia określonej biżuterii czy makijażu nie kształtuje gorszej sytuacji pracownicy. W tym miejscu warto zaakcentować, że uwagi pracodawcy w stosunku do konkretnego pracownika powinny zostać przekazane pracownikowi w odpowiedni sposób. Pracodawca nie powinien zwracać uwagi na nieprawidłowości pracownika w gronie innych współpracowników, a słowa jakimi się posługuje nie powinny uwłaczać godności pracownika, prowadzić do jego ośmieszenia i odizolowania z grupy innych pracowników.
