Zgodnie z art. 236 k.p., pracodawca jest obowiązany systematycznie analizować przyczyny wypadków przy pracy, chorób zawodowych i innych chorób związanych z warunkami środowiska pracy i na podstawie wyników tych analiz stosować właściwe środki zapobiegawcze.
Ten z pozoru neutralny obowiązek nałożony na pracodawców ma duże znaczenie dla funkcjonowania całego zakładu pracy. Dokonywanie analizy przyczyn wypadków przy pracy, chorób zawodowych oraz innych schorzeń, na które zapadają pracownicy w związku z wykonywaną pracą jest bardzo ważne przede wszystkim z punktu widzenia profilaktyki. Ograniczenie lub wyeliminowanie przyczyn mających wpływ na wypadkowość w miejscu pracy lub wywołujących niekorzystne skutki zdrowotne (choroby zawodowe, inne schorzenia związane z warunkami pracy) bez wątpienia wpłynie na poprawę stanu zdrowia pracowników, a w konsekwencji na zmniejszenie kosztów ponoszonych przez pracodawcę w związku z absencją chorobową pracowników.
Co w praktyce ten obowiązek oznacza dla pracodawców?
Analiza w zakresie wypadków przy pracy i chorób zawodowych powinna być dokonywana systematycznie (np. co 3 miesiące, co pół roku, raz w roku), ich częstotliwość powinien ustalić pracodawca w zależności od warunków pracy i częstotliwości występowania wypadków przy pracy w zakładzie pracy , zapadalności na choroby zawodowe i absencji pracowników związanych z występowaniem innych schorzeń, które mogą być skutkiem warunków pracy, a które nie są zaliczone do chorób zawodowych. Warto także podkreślić, że analizę najlepiej przeprowadzić we współpracy z jednostką medycyny pracy, z którą pracodawca ma podpisaną umowę o współpracy.
Jakie sankcje ciążą na pracodawcy?
Niezgłoszenie choroby zawodowej albo podejrzenia o taką chorobę, nieujawnienie choroby zawodowej oraz przedstawienie niezgodnie z prawdą informacji, dowodów lub dokumentów dotyczących chorób jest, zgodnie z art. 283 § 2 pkt 6, wykroczeniem przeciwko prawom pracownika podlegającym karze grzywny od 1000 zł do 30 000 zł. Ponadto, niezawiadomienie w terminie właściwego organu o chorobie zawodowej, w myśl art. 221 KK, zostało uznane za występek przeciwko prawom osób wykonujących pracę zarobkową podlegający karze grzywny do 180 stawek dziennych albo karze ograniczenia wolności.
Powyższe uwagi mają charakter ogólnego zarysowania tematu i nie powinny być rozpatrywane ani jako jego wyczerpujące omówienie, ani jako porada prawna dotycząca konkretnego stanu faktycznego.
